Oud en afgedankt Songtext
von Marco Borsato

oud en afgedankt
in een straatje zonder bomen
zit ze voor het raam
door niemand serieus genomen
(...)
oud en weggedaan
zelfs voor haar eigen zonen
die met hun vrouw en kinderen
vier straten verder wonen
alleen met haar verjaardag
dan komen ze nog aan
maar vorig jaar toen zijn ze


na een uur
al weggegaan
(...)
oud en afgedankt
in een flat met kleine ramen
herkent hij de gezichten wel
maar herinnert zich geen namen
en hij zou wel willen schreeuwen

van de eenzaamheid en pijn
zijn einde is zijn troost
want dan zal alles
anders zijn
(...)
afhankelijk en eenzaam
niet in de maatschappij
rennen we in sneltreinvaart

aan hem en haar voorbij
we denken niet aan later
en houden ze maar klein
totdat we zelf ook oud
en heel erg eenzaam
zullen zijn
(...)
oud en afgedankt
slijt hij zijn tijd met dromen
het bezoekuur is voorbij
ze zijn weer niet gekomen