Fóra da lei Songtext
von Boyanka Kostova
Fóra da lei Songtext
Estou no recuncho da taberna
Pedindo a sexta de licor de herbas
Pensando neses ollos nesas pernas
Que me poñen malo, xusto coma ti
Ti es o que me mata e me envenena
Que me pudre, como o fume desa merda
Ti es o que me cura e o que me enferma
Non estou vivo, pero inda non morrín
Eu sentíame contigo como o rei
E agora vivo foraxido, fóra da lei
Do teu veneno probei e probei
Quixen deixalo pero non dei
E bebín do teu recordo e xa non sei
Se te quero, se te odio ou te olvidei
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non se lle viron os pés
E agora que non teño quen me queira
Vou beber a cidade enteira
Coa calor do licor á miña beira
A catro patas coma un animal
Eu vendía a zona vella
A Berenguela, e a Catedral
Por pasar só esta tarde ao teu lado en Bonaval
Prendo lume na alameda e abandono Compostela
Xa non quero estar aquí se non estás
Eu sentíame contigo como o rei
E agora vivo foraxido, fóra da lei
Do teu veneno probei e probei
Quixen deixalo pero non dei
E bebín do teu recordo e xa non sei
Se te quero, se te odio ou te olvidei
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non lle vin os pés
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non se lle viron os pés
Pedindo a sexta de licor de herbas
Pensando neses ollos nesas pernas
Que me poñen malo, xusto coma ti
Ti es o que me mata e me envenena
Que me pudre, como o fume desa merda
Ti es o que me cura e o que me enferma
Non estou vivo, pero inda non morrín
Eu sentíame contigo como o rei
E agora vivo foraxido, fóra da lei
Do teu veneno probei e probei
Quixen deixalo pero non dei
E bebín do teu recordo e xa non sei
Se te quero, se te odio ou te olvidei
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non se lle viron os pés
E agora que non teño quen me queira
Vou beber a cidade enteira
Coa calor do licor á miña beira
A catro patas coma un animal
Eu vendía a zona vella
A Berenguela, e a Catedral
Por pasar só esta tarde ao teu lado en Bonaval
Prendo lume na alameda e abandono Compostela
Xa non quero estar aquí se non estás
Eu sentíame contigo como o rei
E agora vivo foraxido, fóra da lei
Do teu veneno probei e probei
Quixen deixalo pero non dei
E bebín do teu recordo e xa non sei
Se te quero, se te odio ou te olvidei
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non lle vin os pés
E en Cervantes chorei e chorei
Ata que non se lle viron os pés
Writer(s): Cibrán García García, Manuel González González Lyrics powered by www.musixmatch.com