Uciekaj, moje serce Songtext
von Nosowska

Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila,
Splecione ręce gdzieś na plaży, oczu błysk,
Wysłany w biegu krótki list,
Stokrotka śniegu, dobra myśl:
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt,
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust
Twych.
Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,
Kropelka żalu, której winien jesteś ty.
Nieprawda, że tak miało być,
że warto w byle pustkę iść:
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt,
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt Chłodu ust
Twych.
Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne,
Nic niewiedzący, a zdradzony pies, czy miś,
żałośnie chuda kwiatów kiść
I nowa złuda, nowa nić:
To wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt,
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust,
Braku słów.
Uciekaj skoro świt,
Bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt
Chłodu ust
Twych.