De verloren zeune Songtext
von Willem Vermandere

't was ne keer ne weeware kloek en gezond
ten adde geen zorgen en 't wufde nog jonk
een adde twee zeuns volwassen en sterk
de jongsten deed nietn want zn broere deed 't werk

De jongsten was lui en ie vrochte nie gern
maar n'oedsten menschen die kusten em werdn
den jongsten met hoofdwerkn vroeg naar zen geld
scheurde zn puste was deure dien el

met al dat scoon geld je moet dat niet vroagen
en 't liedje was schoone maar pover de buut
en achter twee weekn was 't amen en uut


te voet gink tie naar uus
in sluenzen en versleet'n
en at ten wel honger maar kreeg nievers geen eetn

en achter drie dag'n zo arm liek een lus
kwam dien were in zun vaders zien uus

zen vader nog content lijk ne zot
aalde heel 't gebuurte in zen kot
z'aten en ze dronk'n en ze maakt'n plezier
maar den oudstn mn menschen je ziet dat van ier

de jongsten maakt koekn van brusselse vrouwn
en wuk dat ze deeen en al zonder trouw'n
de vader de weeware em voelde em jong
vergaarde zen geld zei goenavond en gonk