Staatloze prins Songtext
von Ploegendienst

Het gekinkel van glas echoot tot in het merg van mijn bot
Het wegdek glittert door het sompige nat
Mijn plek is nergens
Mijn plek is met niemand
Maar ik voel me levend in het holst van de nacht
Tussen de lantaarnpalen
Fluitende windkreunen
Schimmen en eenzaamheid
Draag mij weg als ik te blind ben om perfectie
Van imperfectie te spotten vanaf de tramhalte
Draag mij weg als ik word wat zij kweken in schoolbanken

Ik heb geen naam
Ik weet niet wat je ziet
Ik ben een anomalie
Ik ken geen taal
Ze zeggen ik ben gestoord
En dat ik niet hier behoor


Ik proef de droogte na een eeuwigheid lopen
En de zon die doet staren naar mij
Kwam naar beneden van boven om diamanten te kloven
Nee niks is wat het lijkt

Ik belichaam
Alles wat je wilt zijn
Dat alles heb ik in mij
Ik wen er aan
Er zit liefde en pijn
In m′n hart van satijn

Ik proef de droogte na een eeuwigheid lopen
En de zon die doet staren naar mij
Kwam naar beneden van boven om diamanten te kloven
Want nee niks is wat het lijkt

Ik verander in sterrenstof ik ben niet mezelf soms
Grijp je me voor ik verdwijn
Vervangt mijn kind mij of blaast de wind mij
Ver terug in de woestijn

Dat is de vraag
Dat is de vraag

Je ziet me lopen
Geloof niet je ogen
Ben slechts een verzinsel van je verbeelding