Galningen Songtext
von Oddvar Torsheim

Dag etter dag
Galningen sit
Oppe på fjellet og ser ned i dalen
Der han miste sit vit
Der alle ba han dra til den der heite plassen du veit
Der alle fortalde flittig kor utruleg han var teit
Han er grå i sitt fjes
Han er hurklet og hes
Mens ein iskald vind bles

Fjellet er kaldt
Tåra er salt
Men dette vart hans heimplass då det verkeleg gjaldt
Og bruene er brende
Og hans hus i dalen er vekk
Og dei som sa at dei var vener
Dei rann bort som i ein bekk
Kvifor er nokre slik?
At dei går over lik?
Kvifor er folk så frekk?


Galningen sit
Galningen sat
Ser nedi dalen, der dei aller fleste la han for hat
Han veit at går han ned att
Vil det heile gjenta seg att
Han veit at visst han gjer det
Blir han atter forhatt
Dermed galningen sit
Utan klokskap og vit
Med sin gråbleike let

Han
Han
Han veit at visst han nedatt vil
Historia gjentar seg att
Han veit visst han gjer det blir han atter forhatt

Dermed galningen sit
Utan klokskap og vet
Med sin grå
Bleike
Let!