Przestrzeń Songtext
von Natalia Przybysz

Otwieram jedną z książek
Niebieską o miłości
Ma dużo ilustracji
I grzbiet z jedwabnej wstążki

A ten kto ją napisał
Musiał dużo wiedzieć o nas
Bo jest w niej pokazane
Jak trzymasz mnie w ramionach

Pamiętam stałam w oknie
I zimno było w Polsce
I twoje ciepłe słowa
Że wkrótce wyjdzie słońce

Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone


Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone

Mieliśmy stąd wyjechać
Bo wycinają drzewa
Bo coraz trudniej matkom
I coraz mniej powietrza

Dokąd odpływa ta chwila
Dokąd mi cię zabiera
Gdy patrzę i cię słucham
A ty znikasz jak chmura

Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone


Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone