Rozmowa poety z komornikiem Songtext
von Maryla Rodowicz

Gdy wezmą nam ostatni chłam
Ostatni łach do spania
Ja na to w śmiech, "Panowie, ech"
Ja wchodzić nie zabraniam
Gdy oclą mi ostatnie drzwi
Ostatni dach nad głową
To powiem: "Cóż, bywało już"
I zimno, i niezdrowo

Czy pan jest sam, czy panów dwóch
Otwieram drzwi na oścież
Ach, co za szum, ach, co za ruch
Ach, jacy mili goście!
Siekierę weź i porąb stół
Gdy trudność się wyłania
Bo to, co gram, co w sercu mam
Jest nie do odebrania


Gdy wezmą nam ostatni chłam
Ostatni łach do spania
Ja na to w śmiech, "Panowie, ech"
Ja wchodzić nie zabraniam
Gdy przyjdzie ta, co kosę ma
I oczy jak latarnie
Dam wódki gram i, "Ech, madame"
Niech pani mnie przygarnie

Jak żyło się, tak żyło się
Otwieram drzwi na oścież
Weź ręce dwie i oczy te
O więcej mnie nie proście
Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk
I miejsce zrób na saniach
Bo to, co gram, co w sercu mam
Jest nie do skasowania

Jak żyło się, tak żyło się
Otwieram drzwi na oścież
Weź ręce dwie i oczy te
O więcej mnie nie proście
Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk
I miejsce zrób na saniach
Bo to, co gram, co w sercu mam
Jest nie do skasowania, oo


Jak żyło się, tak żyło się
Otwieram drzwi na oścież
Weź ręce dwie i oczy te
O więcej mnie nie proście
Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk
I miejsce zrób na saniach
Bo to, co gram, co w sercu mam
Jest nie do skasowania