Dromoi T'Ouranou Songtext
von Mario Frangoulis

Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
θα έφτανε ο νους του μακριά
κι η ζωή του παραπέρα.
Μα θα ′ταν πάλι κυνηγός
ο χρόνος ο προστακτικός
και θάλασσα η μέρα.


Κι ώσπου να φτάσει στα βουνά
με τα φτερά του τ' ανοιχτά
θα κουραζόταν μόνος.
Θα ′θελε πάλι η καρδιά
να 'χει μαζί της συντροφιά
να 'ναι ελαφρύς ο δρόμος.

Ρ Πέρασε πάνω απ′ τα βουνά
με τα φτερά του τ′ ανοιχτά
και χάθηκε σαν βέλος.
Κι όπως ησύχαζε η βροχή
πάλι του κύκλου του η αρχή
γεννιόταν απ' το τέλος.


Αν είχε ο άνθρωπος φτερά
θα ′ταν ο κόσμος του ψηλά
τα μάτια θα γιορτάζαν.
Μα πάλι οι δρόμοι του ουρανού
γραμμές στο μέσα του χεριού
τα σύνορα θ' αλλάζαν.