Mot soleglad Songtext
von Lynni Treekrem

Det stig av hav eit alveland
Med tind og mo;
Det kviler klårt mot himilrand
I kveldblå ro.

Eg såg det tidt som sveipt i eim
Bak havdis grå;
Det er ein huld, ein heilag heim,
Me ei kann nå.

Ho søv, den fine tinderad
I draume-bann;
Men so ei stund ved soleglad
Ho kjem i brand.


Når dagen sig som eld og blod
I blåe-myr,
Det logar upp med glim og glod
Og æventyr.

Det brenn i brè og skjelv og skin
Med gullan-bragd,
Og lufti glø′r i glans av vin,
Sylv og smaragd.

Men av han døyr, den bleike brand,
Som slokna glod,
Og klårt som fyrr ligg alveland
I kveldblå ro.

Eg lengta tidt på trøytte veg
Der ut til fred;
Men landet fyrst kann syne seg
Når sol gjeng ned.