Kleine Maud Songtext
von Laura Omloop

In Europa en Noord-Amerika geeft een derde van de kinderen toe dat ze regelmatig andere kinderen pesten
België scoort vooral slecht bij geweld tussen kinderen
Het gaat dan om pesten en vechten
Kinderen met obesitas hebben twee keer zoveel kans om gepest te worden als hun slanke leeftijdsgenootjes
Een meisje van 13 wou afgelopen maandag zelfmoord plegen na aanhoudende pesterijen door zes klasgenoten
Een jongen van 16 jaar ...

Dag kleine Maud, net zes jaar oud
Mama en Eric zijn net getrouwd
Je weet dat zij zielsveel van je houdt
En hij een droompaleis voor je bouwt

Lief en mooi, met een lach van goud
Vaak ondeugend, maar nooit echt stout
Kusjes en knuffeltjes krijg j′ in veelvoud
Met zoveel liefde loopt het vast nooit fout

Dag kleine Maud, de acht jaar voorbij
Je wuift voor 't laatst naar je lievelingswei
Weg van de velden naar een huis in de rij
"De grote stad went wel", zeggen zei


Nieuwe vrienden in een nieuwe klas
Je denkt stil dat je vroeger blijer was
Een beetje heimwee en een beetje verdriet
Klagen is voor watjes dus dat doe je niet

Dag kleine Maud, net tien dit jaar
Je danst en zingt met de zon in je haar
Jij en mama zorgen goed voor mekaar
Alleen op school voel je je soms wat raar

Je gulle lach op je mollige snoet
Je slikt je tranen in omdat dat moet
Ze roepen "biggetje vreet maar goed!"
De juf lacht dat het er toch niet toe doet

Dag kleine Maud, al twaalf vandaag
Thuis aan tafel eet je extra traag
Je barst uit in een erge woedevlaag
"Hoelang denk je dat ik dit nog verdraag!"

Op de grote school draaide alles om
Ze pesten je dood en je weet niet waarom
Iedereen noem je rond, dik, vet, dom
Je voelt je zo breekbaar klein en stom


Je wilt niet uit bed, tot de grote pret
Ze hebben je schaakmat gezet
Facebook noemt je dik en moddervet
Met breedbeeld foto′s van je buik op het net
Wat moet je nu, waar kan je naartoe?
Weg uit die hel, maar je weet niet hoe
Is er dan niemand die je helpen wil
Je wil mama sparen en dus zwijg je stil

Maar toen op die eerste koude dag
Pikten ze je kleren onder luid gelach
In je hoofd barstte de bom
Op weg naar huis, alleen een handdoek om

Dat was te veel om te slikken
Op jou zouden ze nooit meer mikken
Toen op het dak, de lucht zo wijd
Sprong je naar eeuwige gewichtloosheid