Płachta nieba Songtext
von Kwiat Jabłoni

Rozpostarta płachta nieba
Zawsze daje to, co trzeba
Przez tę płachtę, pod sam kręgosłup
Prześwituje sama wiedza

Kiedy zbieram z niej bez wahań
Zwykle trafiam w to, co czuję
Jeśli mniej premedytuję
Jeśli mniej kalkuluję

Nie muszę tu być
Lecz cieszę się
Gdy czasem jestem
Gdy czasem jestem

Chociaż nie muszę stąd iść (póki co)
Też cieszę się
Gdy coś potrafię
Coś potrafię


Kiedy nie muszę nic - potrafię musieć
Żyć na jawie
Żyć na jawie
I uczyć się kochać

Tę płachtę nieba
Co zawsze daje to, co trzeba
Przez tę płachtę, pod sam kręgosłup
Prześwituje sama wiedza

Kiedy zbieram z niej bez wahań
Zwykle trafiam w to, co czuję
Jeśli mniej premedytuję
Jeśli mniej kalkuluję

W przymusie żyć
To być skazanym
Na marzenia

Gdy zmuszam kogoś do czegoś
To chyba właśnie chcę
Przed własnym lękiem uciec
Ale gdzie?

Ale gdzie tu zwiewać
No gdzie?
Na tym świecie
I w tym ciele


Rozpostarta płachta nieba
Zawsze daje to, co trzeba
Przez tę płachtę, pod sam kręgosłup
Prześwituje sama wiedza

Kiedy zbieram z niej bez wahań
Zwykle trafiam w to, co czuję
Jeśli mniej premedytuję
Jeśli mniej kalkuluję

Rozpostarta płachta nieba
Zawsze daje to, co trzeba
Przez tę płachtę, pod sam kręgosłup
Prześwituje sama wiedza

Kiedy zbieram z niej bez wahań
Zwykle trafiam w to, co czuję
Jeśli mniej premedytuję
Jeśli mniej kalkuluję

Gdy muszę kpić
To chyba znak
Że na to z czego kpię
Sił już nie mam
Sił mi brak

Ja chyba muszę
Nie musieć nic
I wtedy wiem
Co naprawdę muszę
A czego nie