In de ijstijd Songtext
von Frans Halsema

In de ijstijd was het leven vreselijk koud en ongezond
want het zonnetje dat zag je bijna nooit
′t werd op aarde pas te harden voor de mensen en zijn hond
toen het zeven duizend eeuwen had gedooid

Door de oermens werd meteen een tentje opgezet
slapen deden ze nog in het natte gras
want ze hadden toen natuurlijk nog geen opblaasbed
en er werd ook niet gekookt op butagas

het weer werd beter
en groener de natuur

Dus in Nederland begonnen ze te wroeten in de klei
alles bij mekaar toch nog een heel gedoe
maar alras verscheen de allereerste houten boerderij

Het gereedschap in die dagen was ontzettend primitief
't stenen tijdperk een ellende zonder end
geen fatsoenlijke hamer was de algemene grief
ook de schroevendraaier was nog niet bekend


Maar ze leefden heel gelukkig en ze vonden alles leuk
en ze hadden met elkaar de grootste pret
ze versjouwden grote keien en ze sleepten zich een breuk
en ze bouwden elke dag een hunnebed

je kent ze wel, misschien
kun je ze nog zien

Met hun blote handen hebben ze die keien neergezet
en zo zijn ze al die eeuwen blijven staan
de geleerden staan verbijsterd wat betreft het hunnebed
het blijft een raadsel hoe ze dat hebben gedaan

Volgens sommige verhalen werd het Drentse land bewoond
door figuren van wel honderd meter lang
′t waren reuzen zoals nooit in de geschiedenis vertoond
en die sloegen als bezeten aan de gang

Gingen met een kei van twintigduizend kilo op de loop
en die keilden ze de buurman naar zijn kop
wat er naast ging vormde samen weer een hele grote hoop
en zo richten ze de hunnebedden op

waar ik vaak vertoef
ligt een keisteen
met een paardehoef


toen ie langs kwam met zijn mannen bij die steen
met zijn paard erop ging staan omdat het beest niet verder kon
en vandaar die afdruk van het paardenbeen

die lag iedereen verschrikkelijk in de weg
het verkeer kon er niet langs en werd ontzaggelijk gestoord
en geen mens kon hem vertillen en dat was pech

Toen kwam iemand van die boeren op een schitterend idee
"we begraven hem voor alle eeuwigheid"
"ja dat is het", riep de burgemeester, "in de grond ermee"
dus dat deden ze, toen waren ze hem kwijt

Eeuwen later
kwam die heel parmant

Kijk eens op m'n andere zijde, aldus stond er heel geleerd
op de voorkant van die Amersfoortse kei
en wat denk je dat erop stond toen die steen was omgekeerd?
Ha ha wat ben ik blij
Ha ha wat ben ik blij
nou lig ik op mijn andere zij!