Baragouine Songtext
von De Kift

Mensen, ik ging naar het krankenhaus
Naar het krankenhaus, om mijn lief te zien
Ze lag daar op een lange, witte tafel
Zo koud, zo bleek, zo stil

Laat me gaan, laat me gaan
Een sneeuwstorm jaagt me door de straten
Een sneeuwstorm rukt de warmte uit m′n hart
Buiten is de maan verdwenen, buiten is alles zwart


Mensen, in een bar raakte ik verloren
Koud, wit licht en affiches in flarden aan de muren
Uren, uren, tot een nieuwe dag in goudglans werd geboren
Speelden voor verweerde spiegels drie figuren

Laat je gaan, laat je gaan
Wij zijn toch altijd bij je
Je staat wel weer op jongen
Ondanks al je verdriet
De vuilniskarren ratelen over de keien
Wij zijn bij je en spelen dit droevig lied