De Radelozen (Les Désespérés) Songtext
von Beatrice van der Poel

De Radelozen

Ze lopen hand in hand
Gehuld in doodse stilte
Door uitgedoofde steden
Vol van vocht en kilte
Waarin alleen hun doffe sloffen wordt gehoord
Zo lopen woordeloos de radelozen voort

Hun vleugels zijn verbrand
Hun takken afgewaaid
Zo op een klip gestrand
Dat dood geen angst meer zaait
Zijn ze de liefde moe
Die droom werd wreed verstoord
Zo lopen woordeloos de radelozen voort


En ik, ik ken hun weg,
Ik ben hem zelf gegaan
Al meer dan honderd maal
Ben ik halfweg blijven staan
Maar, jonger of gekwetster
Zetten zij hem voort
Zo trekken woordeloos
De radelozen voort

Want onder gindse brug
Is ′t water diep en lief'lijk
Daar houdt de wereld op
En is het bed gerief′lijk
Zij snikken er hun naam nog
Als een jonge bruid.
Dan wist het water stil
De radelozen uit

Sta op degeen die hun de eerste steen wil gooien.
Die kent van liefde alleen de woorden 'ik' en ′mij′
De brug gaat zich alweer
In ochtendnevels tooien
Een leven dat éens hoop gekoesterd heeft
Voorbij